ΗΠΛΑΝΗ ΝΕΑ 24hrs ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ-VOICE ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ
ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΑΠΙΘΑΝΗ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ –ΤΟΤΕ- ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΟΙΑΖΟΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ! Συνέχεια ανάγνωσης «ΑΠΙΘΑΝΗ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑ ΠΟΥ ΕΘΑΨΑΝ!!! Ο ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΚΑΥΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ!»
Η δοκιμή θέτει τη βιοποικιλότητα και την ελαιοπαραγωγή της Μεσογείου σε κίνδυνο – Καμπάνια για να σταματήσει η απελευθέρωση του μεταλλαγμένου δάκου. Συνέχεια ανάγνωσης «Βρετανική εταιρεία σχεδιάζει να απελευθερώσει γενετικά τροποποιημένο δάκο στην Ισπανία»
Στον παράξενο κόσμο των κβαντικών υπολογισμών του Σρέντιγκερ μια γάτα μπορεί να είναι νεκρή και ζωντανή ταυτοχρόνως. Συνέχεια ανάγνωσης «Η ΓΑΤΑ ΤΟΥ ΣΡΕΝΤΙΓΚΕΡ»
Ενθουσιασμένη η επιστημονική κοινότητα, προσδοκά να ανοίξουν νέους ορίζοντες στη Φυσική
Ξεκινά επιτέλους και επίσημα η επαναλειτουργία του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή αδρονίων (LHC), μετά από 27 μήνες διακοπής, στη διάρκεια των οποίων ο επιταχυντής πραγματοποίησε αναγκαίες σχετικές δοκιμαστικές συγκρούσεις σωματιδίων.
Από σήμερα, όπως ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών (CERN) ο επιταχυντής για πρώτη φορά θα αρχίσει να τροφοδοτεί με δεδομένα φυσικής τους τέσσερις ανιχνευτές των αντίστοιχων πειραμάτων.
Οι σημερινές συγκρούσεις πρωτονίων, με ρυθμό έως ένα δισεκατομμύριο φορές ανά δευτερόλεπτο, σηματοδοτούν την έναρξη της δεύτερης φάσης λειτουργίας του επιταχυντή (γνωστής ως Run 2) και η επιστημονική κοινότητα προσδοκά να ανοίξουν νέους ορίζοντες στη Φυσική.
Οι συγκρούσεις θα πραγματοποιηθούν με την ενέργεια-ρεκόρ των 13 TeV (τεραηλεκτρονιοβόλτ), σχεδόν διπλάσια από την ενέργεια κατά την πρώτη τριετή περίοδο λειτουργίας του.
Κατά την αρχική φάση λειτουργίας του επιταχυντή (Run 1), οι συγκρούσεις παρήγαγαν ένα πολύ μεγάλο όγκο δεδομένων της τάξης του ενός Gigabytes ανά δευτερόλεπτο (που σπάνια έφθανε έως τα έξι). Κατά τη νέα φάση λειτουργίας, τα δεδομένα που θα αποθηκεύονται, για να μελετηθούν από τους φυσικούς, αναμένεται να φθάνουν τα δέκα Gigabytes το δευτερόλεπτο.
news.gr
katohika
Οι επιστήμονες στο CERN έχουν καθυστερήσει τη διεξαγωγή μιας σειράς πειραμάτων με τον Επιταχυντή Αδρονίων καθώς ένα «αγνώστων στοιχείων αντικείμενο» βρίσκεται μέσα στον σωλήνα της δέσμης, της υπόγειας σήραγγας 17 μιλίων του LHC.
Σύμφωνα με το yournewswire, οι επιστήμονες, ακόμα δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό το αντικείμενο ή πώς βρέθηκε εκεί.
Ο φυσικός Albert De Roeck, ένας από τους επιστήμονες που εργάζονται στο CERN δεν φαίνεται πάρα πολύ ανήσυχος για το μυστηριώδες αντικείμενο, λέγοντας πως «το άγνωστο αντικείμενο που υπάρχει εκεί δεν είναι κάποιο πρόβλημα για τη λειτουργία, αλλά είναι κάτι για το οποίο πρέπει να έχουμε το νου μας«.
Η δήλωση αυτή φαίνεται να έγινε μπροστά σε άλλους 250 επιστήμονες από τριάντα χώρες, σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο Southern Methodist, στο Dallas.
defencenet
ΠΗΓΗ
Η επιστημονική φαντασία είναι γεμάτη με τρόπους πρόγνωσης του μέλλοντος, από την ψυχοϊστορία του Χάρι Σέλντον στη «Γαλαξιακή Αυτοκρατορία» του Ισαάκ Ασίμοφ μέχρι τους precogs του Minority Report, τις μυστικιστικές μεθόδους του Dune κ.α.
Ωστόσο, ρωσικό think tank αναπτύσσει μια εφαρμογή η οποία παραπέμπει περισσότερο στις τεχνητές νοημοσύνες της τηλεοπτικής σειρά Person of Interest: όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Ars Technica, που επικαλείται αναφορά της Izvestia, το Κέντρο Έρευνας Νομιμότητας και Πολιτικής Διαμαρτυρίας ισχυρίζεται πως έχει αναπτύξει λογισμικό που μπορεί να ψάχνει ρωσικές δημοσιεύσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να εντοπίζει ενδείξεις και ίχνη σχεδίων από στοιχεία που αντιτίθενται στην κυβέρνηση με στόχο τη διεξαγωγή μη εγκεκριμένων διαμαρτυριών ή συναθροίσεων.
Περιγράφεται ως ένα σύστημα «πρόληψης μαζικής ανυπακοής» που ψάχνει σε posts σε social media μια φορά ανά πέντε λεπτά για να «πιάσει» νύξεις/ ενδείξεις για σχεδιασμένο μη εγκεκριμένων ενεργειών και να ενημερώσει τις αρχές.
Το λογισμικό φέρεται να ενεργοποιήθηκε στις 18 Μαΐου και αποκαλείται «δαίμονας του Λαπλάς»– μια θεωρητική δαιμονική οντότητα, την οποία φαντάστηκε ο μαθηματικός Πιερ Σιμόν Λαπλάς* τον 19ο αιώνα, η οποία υποτίθεται πως, αν γνώριζε την ακριβή θέση του κάθε ατόμου στο σύμπαν, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους νόμους του Νεύτωνα για να αποκαλύψει όλη την πορεία των κοσμικών γεγονότων του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, το οποίο στα μάτια του δαίμονα θα φάνταζε ως «παρόν».
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου, Γεβγκένι Βενέντικτοφ, το λογισμικό παρακολουθεί πολιτικώς προσανατολισμένες/ ενεργές ομάδες κοινωνικής διαμαρτυρίας, καθώς και πλατφόρμες συζητήσεων σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, με ειδική μέριμνα για την καταμέτρηση των «likes» και αναδημοσιεύσεων σε δημοσιεύσεις σε εξτρεμιστικά γκρουπ.
Τα γκρουπ και οι σελίδες που σχετίζονται με «εξτρεμιστικές δραστηριότητες» επισημαίνονται από εθελοντές, εισάγονται σε μια κεντρική βάση δεδομένων και αναλύονται/ φιλτράρονται από κοινωνιολόγους και πολιτικούς επιστήμονες.
Οι πληροφορίες σχετικά με επικείμενες κινητοποιήσεις μπορούν να αποστέλλονται σε μονάδες/ άτομα που βρίσκονται επί τόπου, μέσω εφαρμογής για κινητά
Προς το παρόν, το λογισμικό- όπως αναφέρεται- παρακολουθεί σελίδες χρηστών και γκρουπ στο Facebook και το Vkontakte, ενώ επέκταση για το Twitter είναι σχεδιασμένη για τον Σεπτέμβριο.
Πιερ Σιμόν Λαπλάς
Γεννήθηκε το 1749 στο Μπωμόν-αν-Ωζ (Beaumont-en-Auge), στη στρατιωτική σχολή του οποίου σπούδασε με τη βοήθεια των συμπατριωτών του επειδή προερχόταν από φτωχή οικογένεια.
Σε ηλικία 18 ετών (1767) διορίστηκε καθηγητής των μαθηματικών στη στρατιωτική σχολή του Παρισιού. Άρχισε από τότε να ασχολείται πολύ σοβαρά με την έρευνα και το 1773 παρουσιάζει πρότυπη μαθηματική εργασία επί διαφορικού λογισμού όπου και γίνεται μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Γαλλίας και πρόεδρος της επιτροπής οργάνωσης του Πολυτεχνείου.
Εκλέχθηκε γερουσιαστής και αργότερα έφτασε μέχρι το αξίωμα του υπουργού Εσωτερικών όπου και ανακηρύχθηκε μέλος όλων των Ακαδημιών του κόσμου, πράγμα που πετύχαιναν ελάχιστοι.
Το 1804 έλαβε τον τίτλο του κόμητα και το 1817 τον τίτλο του μαρκήσιου, μετά από την αποκατάσταση των Βουρβόνων. Πέθανε το 1827.
Συνέγραψε σειρά έργων που εξέδωσε αργότερα η γαλλική κυβέρνηση σε επτά τόμους και στη συνέχεια και η Ακαδημία των Επιστημών
Εξέτασε πολλά θέματα που προβλημάτιζαν την εποχή του πάνω στην Ουράνια Μηχανική. Την ελλειπτική κίνηση των πλανητών, τις κινήσεις της Σελήνης, το σχήμα της Γης, τη μέθοδο για να βρεθεί η απόσταση του Ήλιου, τις τροχιές των πλανητών Δία και Κρόνου κλπ. Η θεωρία του για την κοσμογονία εκτίθεται μέσα από το έργο του «Έκθεση του συστήματος του κόσμου» που εξέδωσε το 1796. Σημειώνεται πως το έργο αυτό απανεκδόθηκε το 1824 μαζί με την «Ιστορία της Αστρονομίας».
Είναι επίσης αυτός που επινόησε την περίφημη εξίσωση Λαπλάς. Αν και ο μετασχηματισμός Λαπλάς ονομάζεται προς τιμή του Λαπλάς, (οποίος χρησιμοποίησε το μετασχηματισμό στην εργασία του για τη θεωρία πιθανοτήτων), ο μετασχηματισμός αυτός ανακαλύφθηκε αρχικά από τον Λεονάρτ Όϊλερ, τον Ελβετό μαθηματικό. Ο μετασχηματισμός Λαπλάς εμφανίζεται σε όλους τους κλάδους της μαθηματικής φυσικής
Ο Δαίμονας του Λαπλάς
Ο Πιερ – Σιμόν Λαπλάς οραματίστηκε το 1814 το Δαίμονα του Λαπλάς, έναν υποθετικό δαίμονα που, αν γνώριζε την ακριβή θέση του κάθε ατόμου στο σύμπαν, τότε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους νόμους του Νεύτωνα για να αποκαλύψει όλη την πορεία των κοσμικών γεγονότων, του παρελθόντος και του παρόντος:
Αν θεωρηθεί για μια στιγμή ότι υπάρχει μια νοημοσύνη ικανή να κατανοήσει όλες τις δυνάμεις που κινητοποιούν τη φύση, καθώς και την αντίστοιχη κατάσταση των όντων που τη συνθέτουν, θα περιέκλειε στον ίδιο μαθηματικό τύπο τις κινήσεις των μεγαλύτερων ατόμων.
Αφού γι αυτήν τίποτα δε θα ήταν αβέβαιο, το μέλλον, όπως ακριβώς και το παρελθόν, θα φάνταζε στα μάτια της ως παρόν.
Δύο παγκοσμίου φήμης επιστήμονες της κβαντικής λένε ότι μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη της ψυχής.
Η επιθανάτια εμπειρία συμβαίνει όταν οι κβαντική ουσίες που αποτελούν την ψυχή εγκαταλείψουν το νευρικό σύστημα και εισάγονται στο σύμπαν γενικότερα, σύμφωνα με μια αξιόλογη θεωρία που προτείνεται από τους δύο διαπρεπείς επιστήμονες.
Η ιδέα τους πηγάζει από την αντίληψη του εγκεφάλου που είναι σαν ένας βιολογικός υπολογιστής, «με 100 δισεκατομμύρια νευρώνες και τις συναπτικές συνδέσεις τους, που ενεργούν ως δίκτυα πληροφόρησης», οι οποίες μπορούν να παραμείνουν στο σύμπαν, ακόμη και μετά το θάνατο, εξηγώντας τις αντιλήψεις εκείνων που είχαν σχεδόν μία εμπειρία θανάτου.
Ο Αμερικανός Dr Stuart Hameroff και ο Βρετανός φυσικός Sir Roger Penrose ανέπτυξαν αυτή την κβαντική θεωρία της συνείδησης υποστηρίζοντας ότι οι ψυχές μας περιέχεται μέσα σε δομές που ονομάζονται μικροσωληνίσκοι που ζουν μέσα στα κύτταρα του εγκεφάλου μας.
Σε μια επιθανάτια εμπειρία οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική τους κατάσταση, αλλά οι πληροφορίες στο εσωτερικό τους δεν καταστρέφονται. Ή σε απλούς όρους, η ψυχή δεν πεθαίνει αλλά επιστρέφει στο σύμπαν. Έτσι, είναι δεκτό ότι οι ψυχές μας είναι περισσότερο από την αλληλεπίδραση των νευρώνων στον εγκέφαλο. Στην πραγματικότητα κατασκευάζονται από την ίδια τη δομή του σύμπαντος – και μπορεί να υπάρχουν από την αρχή του χρόνου.
Ας πούμε ότι η καρδιά σταματά να χτυπά, το αίμα σταματά να ρέει, τότε οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική τους κατάσταση αλλά η κβαντική πληροφορία εντός των μικροσωληνίσκων δεν καταστρέφεται, δεν μπορεί να καταστραφεί, διανέμεται και διαχέεται στο σύμπαν γενικότερα.
Εάν ο ασθενής έχει αναβιώσει, από αυτή την κατάσταση τότε οι κβαντικές πληροφορίες μπορεί να πάνε πίσω στους μικροσωληνίσκους και ο ασθενής λέμε ότι είχε μια εμπειρία κοντά στο θάνατο.Σε περίπτωση όμως θανάτου του ασθενούς, η κβαντική πληροφορία μπορεί να υπάρξει έξω από το σώμα του επ “αόριστον – ως ψυχή.
Αν όλα εξελίσσονταν όπως προέβλεπαν οι νόμοι της φύσης κατά την διαδικασία του Big Bang, τότε στο απέραντο σύμπαν δεν θα υπήρχε τίποτα, παρά μόνο ενέργεια. Γαλαξίες, αστέρες, πλανήτες, άνθρωποι και ο,τι άλλο απτό αποτελούν ένα… ανεξήγητο λάθος.
Η στιγμή της «Μεγάλης Εκρηξης» και η… απροσδόκητη δημιουργία του κόσμου
Όταν ακόμα τίποτα δεν είχε ξεκινήσει, την στιγμή που ολόκληρη η «μάζα» του σύμπαντος βρισκόταν συμπυκνωμένη σε ένα απειροελάχιστο «πρωταρχικό άτομο» και ετοιμαζόταν η μεγάλη έκρηξη, τα πάντα βρίσκονταν στην απόλυτη ισορροπία. Μια ισορροπία που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την ύπαρξη μας.
Η… συμπύκνωση όμως κάποτε έφτασε στα όρια της, η ώρα της μεγάλης έκρηξης ήρθε και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το σύμπαν. Υλη και αντιύλη εκτοξεύονταν προς κάθε κατεύθυνση, αλληλοκαταστρέφονταν και δημιουργούσαν εκρήξεις που δεν θα μπορέσει ποτέ να συλληφθεί ο ανθρώπινος νους. Οταν δύο αντίθετα «σώματα» συγκρούονταν, καταστρέφονταν εξ ολοκλήρου αφήνοντας πίσω τους ένα τεράστιο ποσό ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Σε κάθε μεμονωμένο άτομο ύλης αντιστοιχούσε, και ακόμα αντιστοιχεί, ένα άτομο αντιύλης. Η πανάρχαια αυτή μάχη ήταν απόλυτη ισορροπημένη, όμως κάτι δεν λειτούργησε σωστά για τα αρνητικά σωματίδια. Αν όλα είχαν κυλήσει βάσει σχεδίου, τότε το σύμπαν θα ήταν ένα… ατελείωτο φως. Η ύλη όμως υπερτέρησε οριακά και έτσι, ευτυχώς για το σύμπαν και την ανθρωπότητα, δημιουργήθηκε κάθε τι υλικό.
Πως προέκυψε όμως αυτή η παράδοξη ασυμμετρία; Αυτό είναι μάλλον το μεγαλύτερο και το δυσκολότερο ερώτημα στην φυσική επιστήμη. Ικανό να διεγείρει την φαντασία κάθε επιστήμονα, το φαινόμενο της ύπαρξης μας έχει… εξηγηθεί από αμέτρητες, αναπόδεικτες θεωρίες. Οσο ευφάνταστες και να είναι όμως οι σκέψεις των επιστημόνων, δεν μπορούν να εντοπίσουν και να εξηγήσουν αυστηρά το λάθος που προηγήθηκε, ώστε να δημιουργηθούν τα πάντα.
Ανολοκλήρωτες θεωρίες και εικασίες γύρω από τα… υπαρξιακά μας ερωτήματα – Γιατί μπορεί να μην απαντήσουμε ποτέ
Η αντιύλη υπάρχει στο σύμπαν μας, όμως δεν εμφανίζεται σε ποσότητες αντίστοιχες της ύλης. Αυτό δεν μπορεί να χωρέσει στον ορθολογικό νου των επιστημόνων. Κάπως λοιπόν πρέπει να δικαιολογήσουν αυτήν την ανωμαλία της φύσης.
Ένα παράλληλο, ξεχωριστό σύμπαν γεμάτο με την αντιύλη που λείπει από το δικό μας θα μπορούσε να είναι μια πιθανή εξήγηση. Ωστόσο αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ να αποδειχτεί ούτε από εμάς, αλλά ούτε και από τους πιθανούς… «αντιανθρώπους» εφόσον είναι αδύνατη η ανακάλυψη ενός κόσμου πέραν των συμπαντικών μας ορίων.
Στραφήκαμε λοιπόν σε άλλες ιδέες, πιο πιθανές να αποδειχτούν. Μια θεωρία υποστηρίζει πως στην μεγαλύτερη «μάχη» της ιστορίας ένα ελάχιστο ποσό ύλης που αντιστοιχεί στο 1/1.000.000.000 της συνολικής, κατάφερε να ξεφύγει από την αντιύλη. Εικάζουν λοιπόν πως με κάποιο μυστήριο τρόπο, η ύλη κατάφερε να δημιουργήσει μεγαλύτερη «μάζα» από την αντιύλη, λόγω κάποιων συγκεκριμένων συνθηκών.
Παρομοιάζουν την διαδικασία αυτή, με το στρίψιμο απείρου αριθμού νομισμάτων. Αν πετάξουμε ένα νόμισμα στον αέρα άπειρες φορές, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο πως τις μισές θα εμφανιστεί η κορώνα και τις υπόλοιπες τα γράμματα.
Σε περίπτωση όμως που για ένα μικρό διάστημα οι συνθήκες μεταβάλλονταν, κάνοντας για παράδειγμα το νόμισμα πιο βαρύ από την μια μεριά, τότε μια από τις δύο όψεις θα εμφανιζόταν πιο συχνά, γεγονός που θα επηρέαζε έστω και ελάχιστα το τελικό αποτέλεσμα.
Η θεωρία αυτή θα μπορούσε να λύσει τις υπαρξιακές μας ανησυχίες, όμως δεν έχει βρεθεί ακόμα ποια συνθήκη θα μπορούσε να γείρει τον ισοσταθμισμένο ζυγό προς την μεριά της ύλης. Μέχρι λοιπόν οι ερευνητές να την βρουν, η εικασία τους δεν έχει επιστημονική βαρύτητα.
Σε αντίθεση με τις εντελώς θεωρητικές υποθέσεις, πριν μερικά χρόνια οι ερευνητές εντόπισαν το πρώτο σωματίδιο που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες. Ο λόγος για το «καόνιο», ένα υποατομικό σωματίδιο με την ικανότητα να «μεταλλάσσεται» σε «αντικαόνιο». Μετά από πολλά πειράματα αποδείχτηκε πως το η μεταμόρφωση του καονίου σε αντικαόνιο συναντάται λίγες περισσότερες φορές από την αντίστροφη.
Το πρώτο ρήγμα στην σταθερή ισορροπία του σύμπαντος ανακαλύφθηκε. Τα καόνια όμως δεν είναι ικανά να δικαιολογήσουν ένα τόσο μεγάλο ποσό ύλης. Η επίδραση τους στην συνολική σχέση ύλης-αντιύλης είναι σχεδόν αμελητέα, όμως η μοναδική, ως τώρα, ιδιότητα τους δίνει ελπίδες στους θεωρητικούς φυσικούς.
Από ο,τι φαίνεται, η πορεία για την ανακάλυψη αυτού του… μεγάλου λάθους της φύσης βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο. Το πιθανότερο σενάριο, σύμφωνα και με τους επιστημονικούς κύκλους, υποστηρίζει πως… δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το λόγο που δημιουργηθήκαμε.
Ενα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα στην ανθρωπότητα, ίσως να μην απαντηθεί ποτέ. Ισως απαντηθεί μετά από αιώνες μελέτης, πειραμάτων και φαντασίας. Πάντως το σίγουρο είναι πως, για καλή μας τύχη, ένα μικρό λάθος… τεραστίων διαστάσεων μετέτρεψε την φύση μας από ενεργειακή σε υλική.
Δείτε ένα βίντεο που εξηγεί την αλληλεπίδραση της ύλης με την αντιύλη:
Επιστήμονες αναμένεται να διεξάγουν ένα πείραμα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων ελπίζοντας να συνδεθούν με ένα …παράλληλο σύμπαν έξω από το δικό μας!
O πολύπλοκος LHC «επιταχυντής ατόμων» στο κέντρο του CERN στη Γενεύη της Ελβετίας, θα ελευθερώσει τα υψηλότερα επίπεδα ενεργείας από ποτέ, σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει – ή ακόμη και να δημιουργήσει μικροσκοπικές μελανές οπές.
Εάν το επιτύχει, ένα εντελώς νέο σύμπαν θα αποκαλυφθεί και τότε μάλλον, όχι μόνο τα βιβλία της φυσικής θα πρέπει να ξαναγραφτούν, αλλά και τα βιβλία φιλοσοφίας!
Είναι ακόμη πιθανό ότι βαρύτητα από το δικό μας σύμπαν να μπορέσει να «διαρρεύσει» σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, λένε οι επιστήμονες του LHC.
Το πείραμα είναι βέβαιο ότι θα πυροδοτήσει κινδυνολογία και επικριτές κατά του LHC, πολλοί από τους οποίους προειδοποίησαν από την αρχή για τον επιταχυντή σωματιδίων υψηλής ενεργείας που θα σημάνει το τέλος μας, δημιουργώντας μια θανάσιμη μαύρη τρύπα που θα καταστρέψει τα πάντα.
Αλλά μέχρι στιγμής η Γενεύη παραμένει άθικτη.
Πράγματι, ο LHC έχει θεαματικά αποτελέσματα επιτυχίας. Πρώτα οι επιστήμονες απέδειξαν την ύπαρξη του φευγαλέου «σωματιδίου του Θεού» το μποζόνιο Higgs – ένα βασικό δομικό στοιχείο του σύμπαντος – και αυτό δείχνει ότι είναι φαινομενικά σε καλό δρόμο για να ανιχνεύσουν την «σκοτεινή ύλη» – μια προηγουμένως μη ανιχνεύσιμη θεωρητική δομή η οποία φαίνεται να αποτελεί την πλειοψηφία της ύλης στο σύμπαν.
Αλλά το επόμενο πείραμα είναι ένα “παιγνίδι αλλαγής.”
O Mir Faizal, επικεφαλής μία από τις τρεις ομάδες των επιστημόνων πίσω από το πείραμα, είπε: «Ακριβώς όπως πολλά παράλληλα φύλλα χαρτιού, τα οποία έχουν δύο διαστάσεις [πλάτος και μήκος] μπορεί να έχουν και μια τρίτη διάσταση [ύψος], κάποια παράλληλα σύμπαντα μπορεί να υπάρχουν σε υψηλότερες διαστάσεις.
«Προβλέπουμε ότι βαρύτητα μπορεί να διαρρεύσει σε αυτές τις πρόσθετες διαστάσεις, και αν ναι, τότε μικροσκοπικές μαύρες τρύπες μπορούν να παραχθούν στον LHC.
«Κανονικά, όταν λέμε για πολλά σύμπαντα, μας έρχεται στο νού η κβαντομηχανική των πολλών κόσμων, όπου κάθε πιθανότητα είναι επίκαιρη. «Αυτό δεν μπορεί να ελεγχθεί και έτσι παραμένει στη σφαίρα της φιλοσοφίας και όχι στην καθαρή επιστήμη.
Πρωτόνια συγκρούονται στο LHC
«Αν η βαρύτητα μπορεί να ρέει έξω από το σύμπαν μας στις πρόσθετες διαστάσεις, ένα τέτοιο μοντέλο μπορεί να ελεγχθεί με την ανίχνευση των μίνι μελανών οπών στο LHC.
«Έχουμε υπολογίσει την ενέργεια στην οποία αναμένουμε να ανιχνεύσουμε αυτές τις μίνι μαύρες τρύπες, στο «ουράνιο τόξο της βαρύτητας»[μια νέα επιστημονική θεωρία].
«Αν εντοπίσουμε στις μίνι μαύρες τρύπες αυτή την ενέργεια, τότε θα ξέρουμε ότι το ουράνιο τόξο και οι επιπλέον διαστάσεις είναι σωστές.»
Ο LHC χρησιμοποιεί ενέργεια που μετράται σε Tera ηλεκτρονιοβόλτ – ένα TeV είναι 1.000.000.000.000, ή ένα τρισεκατομμύριο, ηλεκτρονιοβόλτ
Μέχρι στιγμής, ο LHC ψάχνει για μαύρες τρύπες στα ενεργειακά επίπεδα κάτω του 5,3 TeV.
Αλλά η πιο πρόσφατη μελέτη λέει ότι αυτή είναι πάρα πολύ χαμηλή.
Αντ “αυτού, το μοντέλο προβλέπει ότι οι μαύρες τρύπες μπορεί να σχηματιστούν σε επίπεδα ενεργείας τουλάχιστον στα 9,5 TeV σε έξι διαστάσεις και στα 11,9 TeV σε 10 διαστάσεις.
Ηλίας Σιατούνης
Πηγές: Sunday Express, http://apocalypsejohn.com
Η ΠΛΑΝΗ 