Πρόσεξε την σκέψη σου γιατί μπορεί και γίνεται πράξη

prosexe-skepsi-mpori-ginete-praxi-700x360

Υπολογίζεται πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει περίπου έως και 70.000 σκέψεις την ημέρα. Συνέχεια ανάγνωσης «Πρόσεξε την σκέψη σου γιατί μπορεί και γίνεται πράξη»

Το μυστήριο της ύπαρξης – Κβαντική Αποκάλυψη

to-mystirio-tis-yparksis

Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε επιστήμονες να μιλάνε για την πραγματικότητα της ύπαρξης. Όλα όσα λένε είναι πραγματικότητα… και υπάρχει περίπτωση να έρθετε σε πολύ δύσκολη θέση ψυχολογικά να χωνέψετε αυτή την αλήθεια. Συνέχεια ανάγνωσης «Το μυστήριο της ύπαρξης – Κβαντική Αποκάλυψη»

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου

sound

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για την σχέση μεταξύ… επιστήμης και πίστης στον Θεό. Συνέχεια ανάγνωσης «Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου»

Διαλογισμός, η τροφή της συνείδησης.

dialogismosΟ διαλογισμός είναι μια πολύ παρεξηγημένη κατάσταση του νου, που έχει παρανοηθεί -κατά την γνώμη μου- είτε εσκεμμένα είτε από άγνοια, για λόγους ευκολίας ή ακόμα και για λόγους διαστρέβλωσης της αλήθειας. Οι ασκήσεις οραματισμού έχουν ονομασθεί διαλογισμός. Συνέχεια ανάγνωσης «Διαλογισμός, η τροφή της συνείδησης.»

Ο φόβος είναι η φυλακή σου. Πίστεψε πως μπορείς να αποδράσεις και κάνε το!

Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό: «Ο φόβος χτύπησε την πόρτα και όταν την άνοιξε η πίστη, κανείς δεν ήταν εκεί». Ο φόβος πηγάζει από τις αμφιβολίες που έχουμε. Το αντίδοτο στον φόβο είναι η πίστη.
Γνωρίζω μέσα μου ότι δεν είμαι μόνος, ποτέ. Καθώς απαλλάσσεις τον εαυτό σου από τους φόβους, θα αρχίσεις να αναπτύσσεις ένα είδος αυτοπεποίθησης. Ο φόβος καταλαγιάζει όταν εξαφανίζεται η αμφιβολία.

Ο φόβος είναι η φυλακή μας. Πρέπει να τον ξεριζώσουμε κατανοώντας ότι είναι παράλογο να φοβόμαστε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό το σύστημα του οποίου είμαστε μέρος, όπου άπειρη νοημοσύνη διαρρέει τα πάντα.

Μπορούμε να εκλογικεύσουμε τους πιο κοινούς φόβους μας με επίπονη έρευνα και μελέτη. Ή μπορούμε να ξεριζώσουμε τον φόβο με μια σύντομη απλή δήλωση.

  • Φόβος αποτυχίας: Οτιδήποτε κάνεις φέρνει αποτέλεσμα.
  • Φόβος επίκρισης: Ο δρόμος σου είναι μοναδικός και ιδιαίτερος. Οι γνώμες των άλλων πάντοτε περιέχουν κρίση.
  • Φόβος δεινών: Δεν μπορείς να υποφέρεις όταν γνωρίζεις τον εαυτό σου. Μόνο το πρόσωπο που φαντάζεσαι ότι είσαι υποφέρει.
  • Φόβος μοναξιάς: Μείνε επικεντρωμένος στον σκοπό σου και ξέχνα το αίσθημα της μοναξιάς.
  • Φόβος γελοιοποίησης: Το αν οι άλλοι σε θεωρούν γελοίο δεν έχει καμία σημασία.
  • Φόβος επιτυχίας: Αντικατέστησε αυτόν το φόβο με τη γνώση ότι σου αξίζουν η ευημερία και όλα τα αγαθά που έρχονται στον δρόμο σου.

Αυτοί είναι οι έξι φόβοι που συνηθέστερα παρεμβάλλονται στον δρόμο σου. Γνώριζε ότι έχεις μέσα σου τα εφόδια για να μεταμορφώσεις τη ζωή σου, και ο φόβος θα φύγει πριν προλάβεις να πεις: «Απαλλάξου!»

Όταν αποδέχεσαι τον φόβο και μετά κάνεις οτιδήποτε φοβόσουν, διώχνεις αυτές τις ηττοπαθείς σκέψεις. Ακόμα, κάνεις ένα τεράστιο βήμα προς την εξάλειψη της αμφιβολίας από τη ζωή σου.

Ο φόβος και η αμφιβολία είναι συνεταίροι. Εκείνο για το οποίο αμφιβάλλεις θα σου προξενήσει φόβο. Το πραγματικό αντίδοτο της αμφιβολίας και του φόβου είναι η πίστη.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Ιερός σου Εαυτός» του Dr. Wayne W. Dyer


Πηγή

Βρείτε τους Πνευματικούς σας Συμμάχους

«Όταν όλοι που βρίσκονται γύρω σου σε αφήνουν μόνο σου, τότε αυτό λέγεται μοναξιά. Όταν εσύ τους αφήνεις όλους μακρυά σου τότε αυτό λέγεται μοναχικότητα.» Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά σε αυτές τις δύο παραπάνω καταστάσεις εφόσον πολύ απλά η πρώτη είναι ένα αποτέλεσμα και η δεύτερη είναι αιτία.

Όντας ένα κοινωνικό ον είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι μόνος σου κατ’ επιλογή, όταν δεν ακολουθεί η σωστή παρέα. Το να συσχετίζεσαι απλά με ανθρώπους τυχαία—χα! Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε καν το ατύχημα—είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το να βρεις έναν ή περισσότερους πνευματικούς συμμάχους. Είναι σίγουρο ότι με το να είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί είναι αρκετά δύσκολο να εντοπίσεις και πόσο μάλλον να διατηρήσεις σχέσεις, οι οποίες συνδέονται με κάποιο ιδιαίτερο δεσμό.

Προσπάθησε να το δεις με το παρακάτω παράδειγμα: θα μπορούσε να μας περιγράψει κανείς σαν αυτόνομες οντότητες σε συνεχή δημιουργία, σαν μικρά συστήματα χαοτικών πεδίων που μερικά από αυτά αναζητούν σε όλη τους τη ζωή να βρεθούν σε τάξη και αρμονία συμπαρασύροντας μαζί τους το επόμενο «τυχαίο» σύστημα που θα βρεθεί στο δρόμο τους. Και έστω δύο ή περισσότερα ασύμμετρα πεδία συναντιούνται και ανταλλάσσουν τις γεωμετρίες τους, τις αρμονίες τους φθάνοντας στο τέλος το ένα να περιχωρείται μέσα στο άλλο. Αυτό συμβαίνει καθημερινά γύρω μας, κάθε δευτερόλεπτο.

Εδώ όμως υπάρχει και μία μεγάλη παγίδα. Πολλά από αυτά τα μικρά χαοτικά συστήματα δεν αναζητούν στο δρόμο τους άλλα συστήματα για να χαράξουν κοινή πορεία. Και κοινή πορεία δεν νοείται η μεταμόρφωση των γεωμετρικών ασυμμετριών του κάθε συστήματος σε μία απόλυτη συμμετρία, με άλλα λόγια στη δημιουργία της φούσκας της αδελφής ψυχής, είτε σε ρομαντικό, είτε σε φιλικό είτε σε οποιοδήποτε άλλο πεδίο. Αναζητούν αυτά τα χαοτικά συστήματα, σαν άλλες μαύρες τρύπες να δημιουργήσουν τα ίδια καθρέφτες του ίδιου τους του εαυτού μέσα σε άλλα συστήματα που όχι μόνο θα θελήσουν να βλέπουν το είδωλό τους, αλλά θα θέλουν να αντιγράψουν εκεί μέσα την ίδια τους την ύπαρξη. Φυσικά, γιατί ο καθρέφτης από μόνος του είναι εύθραυστος όταν προβάλλουν νέες γεωμετρίες στο εγγύς πεδίο.

Αν λοιπόν ο στόχος σου δεν είναι αυτός, τότε επιβάλλεται να είσαι άψογος στις επιλογές εκείνων που θα επιλέξεις να συμπορευτείς μαζί τους, αλλά χωρίς και αυτό να σου γίνεται εμμονή. Με άλλα λόγια χρειάζεσαι πνευματικούς συμμάχους που θα ακολουθούν την συνείδησή τους και θα την χρησιμοποιούν σαν τον οδηγό τους σε αυτή την πορεία. Είναι αυτός ο εσωτερικός δεσμός που κάνει τις διαφορετικές ασυμμετρίες, εσένα και του πνευματικού σου συμμάχου να παίζουν μουσική, όσο διαφορετικοί και αν είστε σαν γεωμετρικά συστήματα. Χρειάζεται να αντιλαμβάνεστε τον κόσμο με έναν συμβιωματικό και συνεργειακό τρόπο, ακόμα και αν απολαμβάνει ο ένας την παρέα του άλλου έστω και μερικές ώρες. Να υπάρχει αυτή η αίσθηση της μοναχικότητας, αλλά και της συγχρονικότητας στην καρδιά, την ψυχή και το πνεύμα χωρίς όμως ο ένας να κάνει τη δουλειά του άλλου. Ακόμα και αν βρεθεί ή βρεθούν στο δρόμο σου ένας ή περισσότεροι πνευματικοί σύμμαχοι δεν είναι σίγουρο ότι θα έχουν κάνει το έργο που κάνεις εσύ, και σίγουρα δεν είναι ο σκοπός σου να τους συντονίσεις στις ίδιες αρμονίες, όμως αυτό που χρειάζεται να υπάρχει είναι ο ίδιος βαθμός της συνειδητότητας μεταξύ του εαυτού σου και αυτού του πνευματικού σου συμμάχου.

Ο πνευματικός σύμμαχος μπορεί να λειτουργήσει για σένα σαν ένας καθρέφτης, όχι όμως για να τον χρησιμοποιήσεις με ναρκισσιστική διάθεση ή για να δεις μέσα του το εγώ σου. Είναι ένας καθρέφτης που θα κάνει αντανάκλαση μέσα στο ήδη υπάρχον εσωτερικό φως της ψυχής σου για να φωτίσει πράγματα που ήδη υπάρχουν εκεί, αλλά ήταν πριν κάτω από τη σκιά. Είναι ένας καθρέφτης που θα σε κάνει καλύτερο παρατηρητή, αντανακλώντας εκείνα τα σημεία της δράσης που είχες αφήσει στο παρασκήνιο. Ο πνευματικός σου σύμμαχος δεν θα σε μεθύσει ποτέ με αντανακλάσεις των στιγμών εκείνων που ήσουν αποτέλεσμα.

Αν έχεις στη ζωή σου έστω και έναν πνευματικό σύμμαχο τότε φρόντισε να εκτιμήσεις και αυτόν, αλλά και τη δύναμη που μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις. Εσύ για αυτόν και αυτός για εσένα βρίσκεσαι και βρίσκεται σε μία ανεξήγητη τροχιά γύρω σου και γύρω του παίζοντας απλά μουσική. Αν δεν έχεις στη ζωή σου ακόμα έναν πνευματικό σύμμαχο, γίνε εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου και να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Όταν όμως εννοούμε πνευματικό σύμμαχο, δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι ένα φυσικό, οικείο σε εμάς πρόσωπο. Διάλεξε έναν συγγραφέα που σε εμπνέει το έργο του και οι ιδέες του και συμμάχησε μαζί του. Διάλεξε έναν μικρό μαλλιαρό φρουρό, παρατήρησέ τον. Ένα χόμπι ή μία ασχολία μπορεί να γίνει για εσένα το δικό σου πνευματικό μονοπάτι. Είναι όντως δύσκολο να πιέσεις τις καταστάσεις να σου φέρουν τους σωστούς πνευματικούς συμμάχους στο δρόμο σου, αλλά σε όσους έχει πραγματικά συμβεί η όλη διαδικασία φαίνεται να είναι γεμάτη από απίστευτες συγχρονικότητες.

Και λίγα λόγια για την αδελφή ψυχή: ίσως είναι το πιο σημαντικό από τα δώρα που μπορεί να μας προσφέρει αυτό το ταξίδι μας. Και για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν εννοούμε απαραίτητα μία ρομαντική σχέση, αφού ο πνευματικός μας σύμμαχος μπορεί να υπάρξει και εκτός αυτής. Ούτε κάθε ρομαντική σχέση αφορά αδελφές ψυχές και ούτε κάθε τέτοια σχέση μεταξύ αδελφών ψυχών είναι πάντα ρομαντική. Μιλάμε για την ίδια την εμπειρία της αγάπης όπου δύο όντα μπορούν να βιώσουν έχοντας έναν βαθύ εσωτερικό δεσμό που είναι συμβιωτικός και συνεργειακός. Η ίδια αυτή η σχέση μπορεί να προσφέρει άπειρες πιθανότητες και για τα δύο μέρη, αλλά και πάρα πολλές κακοτοπιές που οδηγούν κυρίως σε εξαρτήσεις. Μιλάμε για έναν δεσμό που είναι τόσο βαθύς και ισχυρός με κάποιον που την ίδια ακριβώς στιγμή, ΤΩΡΑ αποκλείει κάθε έλεγχο και προσκόλληση του ενός στον άλλο.

Ίσως το πιο κοινό λάθος που κάνουν οι άνθρωποι είναι ότι αναλώνονται σε εγωϊστικές φαντασιώσεις και συμπεριφορές πως στο δρόμο τους υπάρχει ένας ή μία για αυτούς και μόνο. Ίσως οι πραγματικές αδελφές ψυχές και οι πραγματικοί σου πνευματικοί σύμμαχοι να μην χρειάζεται να βρεθούν για εσένα σε μία ρομαντική σχέση, καθώς ο άνθρωπος έχει την τάση να προσκολλάται άρρωστα σε τέτοιες σχέσεις, και όταν τα είδωλά του καταρρέουν, να ζητιανεύει για την επόμενη «πραγματική» αδελφή ψυχή.

Έτσι λοιπόν, αντί να αναζητάς ανελέητα αυτή την ψυχή για εσένα εκεί έξω, καλύτερα να καλλιεργήσεις όσο μπορείς τη διαίσθησή σου για να δεις αν αυτοί που είναι δίπλα σου είναι οι δικοί σου πνευματικοί σύμμαχοι. Και πράγματι υπάρχουν άνθρωποι που συμμαχούν πνευματικά, αλλά και ψυχικά νιώθοντας κάτι βαθύ μέσα τους, τον έρωτα χωρίς όμως να εννοούμε την ερωτική τρέλα ή μανία. Και φυσικά δεν εννοούμε το σεξ. Πάντα είχα την απορία γιατί αυτός ο δημιουργός που όλα «σοφά» τα έπλασε έβαλε τα όργανα αναπαραγωγής στο σώμα του ανθρώπου τόσο κοντά από εκεί που αποβάλλει το σώμα τους τις ακαθαρσίες του. Ο έρωτας αφορά θα έλεγα έναν διάλογο των μεταξύ των δύο πνευματικών συμμάχων—και πάλι όχι απαραίτητα εραστών—που από μόνος του είναι απλά έρωτας. Δεν αφορά τα χαμηλά κέντρα του ανθρώπου, αλλά αυτά που βρίσκονται από την καρδιά και πάνω.

Ο έρωτας μεταξύ των πνευματικών συμμάχων αφορά κάτι πολύ πιο υψηλό. Είναι η δυνατότητα που έχουν οι ψυχές να αφήσουν πίσω τους το ΕΓΩ τους και να συγχωνευθούν αρμονικά από εκεί που ξεκίνησαν το ταξίδι τους ξεχωριστά, αλλά και μαζί. Ο καθένας λοιπόν από εμάς έχει μέσα του ένα κομμάτι έρωτα που συνήθως ακολουθεί παράλληλη πορεία με την ψυχή του. Σκοπός μας είναι να μην βιάζουμε αυτό το κομμάτι έρωτα που μας δόθηκε, αλλά να το ενισχύουμε με την παρέα των σωστών πνευματικών συμμάχων. Να είσαι λοιπόν πιστός σε αυτή τη μοναδικότητά σου, στον ξεχωριστό αυτό δικό σου κομμάτι έρωτα και όχι στις σχέσεις πατρόν που το κοινωνικό μάτριξ σου κόβει και ράβει κουστουμάκια όλα ίδια για όλους.

Είναι κάτι παραπάνω από ιδανικό να βρείτε τους σωστούς πνευματικούς συμμάχους σε αυτό το ταξίδι και για αυτό το λόγο είναι μία επίπονη και δύσκολη δράση που πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά. Ερχόμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο, αλλά η εξέλιξή μας είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από τις κάθε είδους συναναστροφές μας. Μάθε λοιπόν να μην εγκλωβίζεσαι στους καθρέφτες της αυτο-αντανάκλασής σου που συμπεριφέρονται σαν πνευματικοί σου σύμμαχοι.

Συγγραφέας: Stavroula Xoxlidaki

terrapapers
awakengr

Η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας

Και ποτέ άραγε βρίσκει κάνεις τη δύναμη να αντέξει; Ποτέ βρίσκει το κουράγιο να σφίξει τα δόντια και να ματώσει τα ούλα και να συνεχίσει;
Να πει <> δεν θα με νικήσεις; Και δεν μιλάμε για μια συγκεκριμένη νίκη. Μιλάμε για τη δύναμη που πηγάζει από μέσα μας. Αυτή που ξέρει να διαπερνά εμάς και όλους όσους τυχαίνει να έχουμε στο πλευρό μας. Τη δύναμη που εκπέμπουμε ή μεταδίδουμε γύρω μας. Αυτή μωρέ την διακριτική και αθόρυβη που κάνει τους άλλους να σου λένε <>.

Για όσους τη κουβαλάμε μέσα τους δεν είναι κάτι σημαντικό, δεν το βλέπουν καν έτσι. Μερικοί την παρομοιάζουν σαν μια όμορφη και γοητευτική γυναίκα που κάθεται στην άκρη του καναπέ και σε κοιτάζει υπομονετικά, λέγοντας σου συνεχεία την ιδία φράση μέχρι να την κάνεις πράξη. Να σε κάνει να πιστέψεις τα λόγια της και να την ακολουθήσεις τυφλά. Άλλοι την παρομοιάζουν σαν μια έκρηξη, δεν ξέρεις ποτέ ποτέ θα γίνει και ποτέ θα σταματήσει. Δεν σε προειδοποιεί απλά συμβαίνει χωρίς να ξέρεις το πως και το γιατί και όταν συμβεί αυτό είσαι υποχρεωμένος να υπακούσεις στο κάλεσμα αυτό είτε με το να καταφέρεις να τη σταματήσεις είτε με το να ρίξεις λίγο ακόμα λαδί στη φωτιά και να την κάνεις πιο δυνατή. Και οι δυο πηγάζουν από μέσα μας, απλά ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μοναδικό τρόπο να εξηγεί και να μεταφράζει τα πράγματα τα όποια του συμβαίνουν. Έτσι είναι η δύναμη του καθενός. Άλλοτε βουβή και άλλοτε θορυβώδης. Ή κρατάς τα χαλινάρια ή την αφήνεις ανεξέλεγκτη.

Ας μιλήσω όμως για μια συγκεκριμένη δύναμη που συνδυάζει όλα τα παραπάνω. Τη δύναμη της αγάπης.

Πόση δύναμη μπορεί να βρει ένας άνθρωπος όταν βιώνει την αργή και βασανιστική έννοια της απώλειας; Είτε αυτή είναι ερωτική, φιλική, οικογενειακή. Γιατί δεν αγαπάς δυνατά μόνο όταν ερωτεύεσαι αλλά και όταν οι άλλοι, είτε ανήκουν στον φιλικό σου κύκλο είτε στα μέλη που αποτελούν την οικογένεια σου, σε κάνουν να νιώθεις έντονα συναισθήματα. Σου γεμίζουν το άδειο μπουκαλάκι της καρδιά σου με χαρά, λύπη, άγχος, επιτυχία, στήριξη, ευτυχία., βοήθεια, κατανόηση και πάνω απ’όλα αποδοχή χωρίς να περιμένουν να γεμίσεις και εσύ το δικό τους. Τότε σου μαθαίνουν την πραγματική έννοια της αγάπης. Όταν όμως φτάσει η στιγμή του αποχαιρετισμού είτε αυτός ονομάζεται χωρισμός, είτε θάνατος μόνο ένα πράγμα κυριαρχεί. Η εσωτερική σου δύναμη. Αυτή που εκείνη τη χρονική στιγμή ακροβατεί σε ένα σχοινί και ξέρει ότι δεν πρέπει να χάσει την ισορροπία της γιατί πρέπει να σε κρατήσει ζωντανό μέχρι το τέλος της δοκιμασίας που έχεις κληθεί να βγάλεις εις πέρας. Μόνο εκείνη σε καταλαμβάνει εκείνη την ώρα και σε βοηθάει στο να σηκώσεις το κεφάλι και να πεις <>. Και πολλές φορές τα καταφέρνει. Με τον δικό της μυστηριώδες και θαυμαστό τρόπο. Σε κάνει να περπατήσεις μέχρι την άλλη άκρη του σχοινιού και να βγεις νικητής. Δεν έχει σημασία το τι θα περάσεις μέχρι να τα καταφέρεις αλλά το αποτέλεσμα.

Αυτή τη δύναμη λοιπόν πρέπει να βρούμε όλοι μας. Αυτή που μας ουρλιάζει καθημερινά και εμείς την πνιγούμε και την ρίχνουμε ξανά στον πάτο του βυθού. Γιατί κάποιος, κάποτε μου είπε <>

ΧΑΡΑ ΜΑΚΡΗ

ΠΗΓΗ

Εννέα τρόποι ενδυνάμωσης για να αντέξεις κάθε δυσκολία

>Όταν έρχονται τα δύσκολα πολλές φορές απελπιζόμαστε, χάνουμε τον προσνατολισμό μας και κινδυνεύουμε να δράσουμε παράλογα ή απλώς να βυθιστούμε στην αδράνεια και στο σκοτάδι.

Παρακάτω είναι 9 τρόποι ενδυνάμωσης του εαυτού ώστε να μπορέσεις με ψυχραιμία να σκεφτείς και να κάνεις τις ανάλογες κινήσεις που θα σε βγάλουν από τις δυσκολίες σου ή θα σε κάνουν να τις παρατηρήσεις με μια άλλη ματιά. Πρόκειται για 9 διαφορετικές διάσημες τεχνικές που ευελπιστούμε να αποτελέσουν μια άγκυρα στις δύσκολες στιγμές σου.

1) Το πρώτο και σημαντικότερο που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι ότι τις κρίσεις δεν μπορούμε να τις διαλέξουμε. Μπορούμε όμως να διαλέξουμε το πως θα τις αντιμετωπίσουμε. Όλοι περνούν περιόδους κρίσεων και δυσκολιών στη ζωή τους. Το μόνο που διαφέρει είναι ότι κάποιοι βγαίνουν νικητές από αυτές και κάποιοι ηττημένοι (ή δεν βγαίνουν ποτέ).

Μπορείς λοιπόν να παραπονιέσαι για αυτό που σου συμβαίνει ή μπορείς να αναλάβεις δράση. Και τα δύο δεν μπορούν να γίνουν. Όσο παραπονιέσαι, δεν δρας. Και όσο δρας δεν παραπονιέσαι. Αφού λοιπόν αναλάβεις δράση, κοίταξε να αποκομίσεις όσο το δυνατόν περισσότερα μαθήματα από αυτήν την μοναδική εμπειρία.

2) Κανείς δεν είναι αβοήθητος. Το να αποδεχθείς ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου είναι κάτι φυσιολογικό. Οι άνθρωποι που προσπαθούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους, είναι οι καλύτεροί μου πελάτες (!). Γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι, οικογένεια – φίλοι – γείτονες οι οποίοι σίγουρα θα σε βοηθήσουν εάν τους το ζητήσεις.

Θα σου προσφέρουν έστω μια συμβουλή ή έναν ξέγνοιαστο καφέ. Εάν πάλι δεν θέλεις να απευθυνθείς σε άλλους, απευθύνσου στο αντικείμενο της πίστης σου, όποιο κι αν είναι αυτό. Εάν δεν θέλεις ούτε αυτό πήγαινε σε συναθροίσεις ανθρώπων που έχουν ένα παρόμοιο πρόβλημα με εσένα. Θα βοηθηθείς πολύ βλέποντας ότι και άλλοι άνθρωποι υποφέρουν όπως εσύ και θα πάρεις ιδέες για τον τρόπο που εκείνοι αντιμετωπίζουν τα πράγματα.

3) Ανοίξου σε κάποιον. Βρες έναν φίλο, έναν εξομολογητή, έναν ψυχολόγο ή το κατοικίδιό σου και εξέφρασε αυτά που σε προβληματίζουν. Είναι σημαντικό οι φόβοι να γίνουν λέξεις και συγκεκριμένες εικόνες και να εκφραστούν από μέσα σου. Εάν κανένας από τους παραπάνω δεν είναι διαθέσιμος, τότε μπορείς να μιλήσεις στον εαυτό σου! Όχι δεν αστειεύομαι. Οραματίσου τον εαυτό σου απέναντί σου και πες του ό,τι σε βασανίζει. Μετά πάρε τον ρόλο του απέναντι εαυτού σου και απάντησε. Μην ανησυχείς, δεν θα τρελαθείς κάνοντας το αυτό. Είναι πιο πιθανό να τρελαθείς εάν δεν μιλάς σε κανέναν.

4) Βρες έναν σκοπό! Εάν είσαι βουτηγμένος στα προβλήματα, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αποκτήσεις σκοπό. Μπορείς να γίνεις κάλλιστα εθελοντής σε κάποια οργάνωση και να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου. Δεν χρειάζονται χρήματα για να το κάνεις αυτό και επιπλέον η προσφορά θα σε κάνει να αισθανθείς πολύ καλύτερα ανεβάζοντας τη διάθεσή σου. Ευτυχώς στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν πάρα πολλές οργανώσεις και ανάγκες για εθελοντές. Μην περιμένεις να είσαι καλά για να προσφέρεις. Κάντο τώρα και η ανταπόδοση θα είναι άμεση.

5) Αποστασιοποιήσου από το πρόβλημα. Μια εξαιρετική τακτική για να ανταπεξέρχεσαι στα προβλήματα είναι να αποστασιοποιείσαι. Σκέψου εάν αυτό που περνάς θα έχει σημασία σε 10 χρόνια και προσπάθησε κατά καιρούς να τα αντικρίζεις με τα μάτια του εαυτού σου σε δέκα χρόνια.

6) Δες τη χιουμοριστική τους πλευρά… Πάντα υπάρχει μια χιουμοριστική πλευρά, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα και όσο μακάβριο κι αν είναι κάποιες φορές. Είναι μια ανεπαίσθητη μετατόπιση συνείδησης η οποία ξαφνικά θα κάνει το πρόβλημα να φαίνεται πολύ μικρό ή γελοίο. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι ότι είσαι χαρούμενος, απλά βρες κάτι μέσα στο ίδιο το πρόβλημα που να είναι αστείο. Αν χρειαστεί δες το με τα μάτια ενός τρίτου.

7) Αναμετρήσου με τον φόβο… Εδώ ίσως βρίσκεται η πολυτιμότερη πρακτική. Ο άνθρωπος υποφέρει διότι μέσα στο κεφάλι του υπάρχει ένας αδιόρατος θολός φόβος ο οποίος δεν έχει λογική. Αυτή είναι μια κατάσταση πανικού η οποία ταλαιπωρεί αφάνταστα τον οργανισμό σου. Πως θα το κάνεις; Κάθισε κάπου με ηρεμία, αποστασιοποιήσου λίγο από το συναίσθημα και βάλ” τα κάτω:

Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Γράψ” το! Και τι θα γίνει εάν συμβεί αυτό το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Συλλογίσου λίγο πάνω σε αυτήν την ερώτηση. Θα δεις ότι ο φόβος θα καταλαγιάσει αμέσως. Θα δεις ότι αυτό το θολό τέρας που ήταν έτοιμο να σε καταβροχθίσει, δεν είναι τελικά και τόσο σπουδαίο.

8) Δράσε! Ο φόβος και τα προβλήματα μας παραλύουν. Το χειρότερο λοιπόν που μπορεί να μας συμβεί είναι να παραμένουμε σε αδράνεια. Θεώρησε την αδράνεια σαν ένα ναρκωτικό που σε βυθίζει ολοένα και περισσότερο στο πρόβλημα. Μην το επιτρέψεις. Δράσε προς τη λύση του προβλήματος. Όταν εξαντλήσεις τη δράση σου, ακόμα κι αν το πρόβλημα δεν έχει λυθεί, θα νιώθεις ικανοποίηση. Ικανοποίηση ότι έχεις κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι σου.

9) Τέλος έχε εμπιστοσύνη. Σε ποιον; Σε όποιον θέλεις εκτός από τους άλλους. Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό, στο σύμπαν ή στον εαυτό σου. Όταν θα έχεις κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σου, τότε μπορείς να χαλαρώσεις και να αφεθείς στην κοσμική ροή. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα αδικηθείς και ότι αυτό που συμβαίνει είναι για το καλό σου.

Μπορεί να μην το βλέπεις τώρα, αλλά είναι έτσι. Θυμήσου πόσα πράγματα συνέβησαν στο παρελθόν που τα θεώρησες αρνητικά και εντούτοις τώρα μπορεί να ευγνωμονείς για αυτές τις εμπειρίες. Δεν υπάρχει αδικία και δεν υπάρχει τιμωρία. Αυτή η εμπειρία θα σε κάνει δυνατότερο και καλύτερο. Όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται αυτή τη δύσκολη ώρα, θημήσου… ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ!

Με αγάπη

ΠΗΓΗ